Het liefst maak ik helemaal geen ruzie. Ga het liefst alle confrontaties uit te weg. Probeer afzijdig en objectief te blijven wanneer andere een discussie of meningsverschil hebben en probeer dan tot een compromis te komen. Maar als je je zelf echt belangrijk vindt, je meer wil laten zien en je niet wil wegcijferen voor alles en iedereen om je heen, zul je voor jezelf op moeten komen. Voor je standpunt uitkomen en helaas dus ook de confrontatie aan moeten gaan.
Je kunt mij het beste vergelijken met een ballon. Als je daar maar lang genoeg lucht in blaast, dan knapt deze vanzelf. Gewoonweg omdat er geen lucht meer bij kan. Laat je er af en toe ook lucht uit, komt er automatisch weer ruimte voor nieuwe lucht. Zo werkt het bij mij ook. Zolang ik alles maar toelaat, wegstop & accepteer terwijl ik dit niet OKE vind knapt vanzelf de ballon in mij. Met als resultaat dat ik ontzettend boos, verdrietig en geprikkeld ben. Zonder dat een ander snapt wat er in hemelsnaam met mij aan de hand is. En eerlijk gezegd ikzelf ook niet, omdat het allemaal zoveel is. Teveel om uit te kunnen leggen.
Ook al ben ik al lange tijd bezig om dit patroon te doorbreken en regelmatig mijn hart te luchten. Op te komen voor wat ik belangrijk vind. Wat goed is voor mij! Blijft dat oude patroon mij toch achtervolgen en voor je het weet val je er weer in terug. Is dat erg? Nee, jammer misschien. Het is heel logisch. Iets wat je altijd zo hebt gedaan is niet zomaar doorbroken. De erkenning van datgeen er gebeurd is de belangrijkste stap in de juiste richting!!
Heb jij ook patronen die jij graag zou willen doorbreken?